Bir zamanlar neşe dolu olan Vita’nın evi, babasının yokluğuyla birlikte sessiz bir kabusa dönüşür. Günler ilerledikçe annesi bitkinleşir, evdeki eşyalar kendi kendine hareket eder. Komşular uzak durmaya başlar, çünkü evin etrafında açıklanamaz bir soğukluk hissedilir. Vita geceleri uykusundan fısıltılarla uyanır; birisi adını tekrar eder gibi olur. Annesiyle birlikte eski bir hocaya danıştıklarında, ailelerinin “kara büyüye” maruz kaldığını öğrenirler. Vita artık çocuk değildir; kader, onu inançla korku arasındaki ince çizgide yürümeye zorlar. Ve o, ailesini kurtarmak için görünmeyen bir düşmanla savaşmaya karar verir.
