Parampad

Dev, Sapna'nın kaybıyla yalnız kaldığında zaman durmuş gibiydi. Zihninde onun sesini, gülüşünü ve her hareketini yeniden duymaya başlıyor, sanki her şeyin geri döneceğini umut ediyordu. Fakat, bir noktada bu illüzyonun ona daha fazla zarar verdiğini fark etti. Sapna'nın hatıralarına veda etmenin zamanı gelmişti. Cesaretini topladı ve bir sabah, ruhunun büyük bir kısmı olarak gördüğü küllerini bir kutuya koydu. Ganj Nehri'nin kıyısına vardığında, suların derinliğine bakarken hissettiği acı hafiflemeye başladı. Külleri nehre bırakırken, Sapna'nın ruhunun özgürleştiğini, acılarından kurtulduğunu ve belki de son bir kez huzura erdiğini düşündü.