Bir anne, çocuğunun gözlerinde yavaşça solan ışığı izlerken kendi kalbinde de karanlık hisseder. Doktorların kelimeleri ağırdır, umut ise ince bir ip gibidir. Yıllardır unutulmuş bir geçmiş, şimdi kapısını yeniden çalmaktadır. Bir yerlerde, aynı kaderi paylaşan bir yabancı yaşadığı acıya ayna tutar. O yabancının hikâyesi, cevabın uzaklarda değil, içinde saklı olduğunu hatırlatır. Yol uzun, yol zor ama vazgeçmek artık bir seçenek değildir. Sevgi, tıbbın ulaşamadığı bir mucizeye dönüşür. Bir kalp, başka bir kalbin ışığını duyar. Karanlık, sevgiyle delinmeye başlar.
